Bayram günü sabaha kadar oturmuştum eşim nöbetçi olduğu için. Saat 07:00'ı gösterdiğinde uykum geldi ve uzandım öyle böyle derken saat 09:00 gibi eşim geldi kapının sesiyle uyandım. Eşime çok uykum olduğumu sözledim ve oturma odasındaki kanepeye uzandım diğer kanepede de oğlum uyuyordu. Yaklaşık 2 saati geçkin uyumuşum. Bir ara telefonumun sesini duydum ama o kadar derin bir uykusuzluk yaşıyordum ki duyduğum ses rüya gibi geliyordu. Birkaç dakika sonra eşimin telefonunun sesini de rüyadaymışım gibi duydum, ama gözümü açamıyordum...
Sonra eşimin annemle konuştuğunu işittim ama kalkamadım eşim telefonu kapatınca yanıma gelip beni uyandırdı ve babannemin öldüğü söyledi...
Babannem 77 yaşındaydı 70 yaşından bu yana Alzaymır hastasıydı üstelik son 3 senedirde yatağa bağımlı olarak yaşmını sürdürüyordu. Ve tarifsiz acılar zorluklar çekiyordu. Ölüm onun için kurtuluş olmuştu belkide. Ama yine de gözyaşlarımın akmasına engel olamamıştım...
Bayram sabahı aldığım bu kötü haber bu bayramı acıyla karşılatmıştı bana. Ölüm bu her canlı için zor tai ki. Bitiş, yok oluş ölüm demek... Özlem demek, göz yaşı demek... Yürek acısı demek...
Bayramın 2. günü memleketime gittim cenazeye yetişemedim ama yine de ordaydım...
Dün akşam geldim evime. Uzun süreli ara verişim bundan dolayıydı...
Sevgilerimle.
6 yorum:
tekrar basın sagolsun.
dedıgın gıbı kurtulmus olmalı.
allah rahmet eylesın..
ve hosgeldın..ozledık..
Funda'cım tekrardan allah rahmet eylesin,mekanı cennet olsun.
Bu konularda yaş ve çekilen acılarda ilerliyorsa mantıksal bakıyorum olaylara.Geçenlerde annemle konuştuğumda dedemde tansiyon çıktığını öğrendim.75 yaşını aşkın fakat her gün kilometrelerce yürüyen,dinç(belkide benden dinç),gayet sağlıklı bir genç adamdır dedem.Dedim ki;''olacak anne,artık çıkacak bişeyler''...Kızdı tabii annem.
Kısaca anlatmak istediğim,çocuklar anne-babalara yakıştıramaz ölümü,hastalığı,ama bardağın dolu tarafını görmek lazım inan.Ve belli yaşa kadar gelebildiği için dahi minnet etmek lazım,doymak lazım..
Tekrar Allah rahmet eylesin...
Teşekkür ederim berrincim amin.
Bende sizleri çok özledim açıkcası :)
Aylincim teşekkür ederiyorum canım amin.Katılıyorum sana kimse kimseye ölümü yakıştıramaz ama sonuçta hepimiz yaşayacağız bu döngüyü. Er yada geç tadacağız o gerçeği. Allah bizlere de onlar kadar uzun ömür verecek mi kimbilir...
70 sene yaşamak demek nerdeyse bir asır demek.
Rabbim güzel imanla ölmeyi nasip etsin herkese.
Asıl yaşam bu değil çünkü, yalan dünyadayız, fani dünyadayız...
Başınız sağolsun. Ben babaannemi hiç tanımadım, ben doğmadan ölmüş. Ama kızımın babaannesine olan düşkünlüğünü gördüğüm için, zor olmalı ondan ayrılmak. Allah rahmet eylesin.
Teşekkür ederim. Ölüm her canlı için zor dediğim gibi kim olursa olsun içinde bir sızı oluyor insanın hiç tanımadığım biri bile olsa içim acıyor benim.
Böyle acıları herkesin en geçinden yaşamasını temenni ediyorum.
Babannemi bende çok severim.Kendiside çok vadireler hastalıklar hatta kanserler atlattı.Bayramda oda hastanede idi,ama şimdi şükür sağlığı daha iyi...Yaşarken yaşayanların kıymetini bilmek gerek diye düşünüyorum.Bu annemiz babamız yada sevdiğimiz bir arkadaşımız.Belkide sabah uyandığımızda onun ne simasını nede sesini duyabileceğiz.
Anneannemi sevmiyorum.Zorla sevecek değilim ya değil mi?Bakma o beni seviyormuş gibi gözüksede eminim oda beni ancak benim sevdiğim kadar seviyordur.Keşke bu yazdıklarım okuya bilsede duygularımı düşüncelerimi paylaşa bilse.:)) Funda Babanneye ihtiyaç duyarsan benim babannemi sevgiyle paylaşa biliriz arkadaşım.
Umudunu ve sevgini yitirmediğin sürece yaşarsın.
Yorum Gönder